Η ανάδειξη της σημασίας της ανάπτυξης πρωτοβουλιών και κατ' επέκταση της αποδοχής και ανάληψης της ευθύνης από τον καθένα μας για το κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας αποτελεί τον σημαντικότερο λόγο δημιουργίας αυτού του μπλογκ.
Είναι στοιχείο του πολιτισμού και της παιδείας μας να θεωρούμε ότι για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε υπάρχει πάντα μια αόριστη έννοια η οποία προσωποποιεί την αιτία του.
Το Κράτος, η Κοινωνία, το Σύστημα, είναι μερικές από τις πρόχειρες και βολικές αόριστες έννοιες στις οποίες με ευκολία αναθέτουμε τον ρόλο του κακού και ανάξιου. Εμείς στον αντίποδα, ο καθένας μας, κάνει ό,τι μπορεί «κοιτώντας την δουλειά του» μέσα σε έναν άδικο κόσμο.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον λειτουργούμε επικριτικά προς κάθε τι το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως Αρχή χωρίς όμως να δεχόμαστε εμείς την όποια ευθύνη θα μπορούσε να μας αναλογεί. Ο σύλλογος Γονέων, ο διευθυντής του Σχολείου, το υπουργείο Παιδείας, ο Δήμος, όλοι αν χρειαστεί θα χαρακτηριστούν ανεπαρκείς και υπόλογοι. Ποτέ όμως ο καθένας από εμάς δεν θα κριθεί με αντίστοιχη αυστηρότητα. Έτσι θα διαμαρτυρηθούμε για τους βρόμικους δρόμους αλλά αν μας εξυπηρετήσει θα πετάξουμε το σκουπίδι μας στον δρόμο. Θα διαμαρτυρηθούμε για αυτόν που διπλοπαρκάρει αλλά αν μας εξυπηρετήσει θα διπλοπαρκάρουμε και εμείς. Το σχολείο μας έχει σχισμένες κουρτίνες και καμμένες λάμπες αλλά αυτά δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητές μας. Aν ένας δημόσιος λειτουργός δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του είναι πιο πιθανό να αισθανθούμε αλληλέγγυοι καθώς συμπαρατασσόμαστε μαζί του βλάπτοντας το κακό Σύστημα παρά να τον επικρίνουμε. Το ίδιο και στην περίπτωση που ο οποιοσδήποτε πολίτης καταχραστεί δημόσια αγαθά. Θα σιωπήσουμε σαν να περιμένουμε την σειρά μας για να κάνουμε το ίδιο.
Αυτός ο χαρακτήρας που έχουμε αποδώσει στον πολιτισμό και στην παιδεία μας, μάς οδηγεί σε μια αποδόμηση του συλλογικού χώρου ο οποίος, όμως, αποτελεί το θεμέλιο για μια κοινωνία. Ζούμε ως ξένοι, απόμακροι ο ένας προς τον άλλο, καχύποπτοι, κάποιες φορές ακόμα και εχθρικοί. Το όραμα της ευτυχίας το αντιλαμβανόμαστε ως μια επιδίωξη η οποία αναγκαστικά εναντιώνεται την βούληση του απρόσωπου Συστήματος. Συχνά όμως αντιλαμβανόμαστε και τους συνανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν ως εμπόδιο σε αυτή την επιδίωξη για ευτυχία.
Η σκέψη που διατυπώνεται εδώ είναι ότι η επιδίωξη για την ευτυχία μπορεί να έχει αντίκρυσμα μόνο μέσα από την ατομική και συλλογική επιδίωξη για διαμόρφωση και διαρκή αναβάθμιση του συλλογικού χώρου.
Η ευθύνη δε για αυτό αφορά τον κάθε έναν χωριστά έτσι ώστε εφ όσον κάποιος αισθανθεί την ανάγκη να παρέμβει σε κοινωνικό επίπεδο να το κάνει άμεσα, ο ίδιος, και με τον τρόπο που θα θεωρήσει αποτελεσματικότερο.
Η κάθε είδους Αρχή ή συλλογικότητα οφείλει να αφομοιώνει την ενέργεια των πολιτών και να την μεγεθύνει κάνοντάς την αποτελεσματική και χρήσιμη για την κοινωνία. Άλλωστε, προκειμένου να εξυπηρετήσουν αυτήν την ανάγκη θεσμοθετήθηκαν οι κάθε λογής συλλογικότητες. Αν όμως οι Αρχές και οι συλλογικότητες λειτουργούν γραφειοκρατικά και ανασταλτικά, στην ουσία καταστέλλοντας αυτή την δυναμική των πολιτών, τότε είναι ξεπερασμένες και πρέπει να παρακάμπτονται.
Η ιεραρχία και ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» είναι έννοιες ξένες και εχθρικές προς μια ελεύθερη κοινωνία όπου κάθε πολίτης διεκδικεί ισότιμα την θέση του απέναντι στους υπόλοιπους και στους νόμους.
15.2.10
Σύσκεψη Συλλόγων Γονέων Και Κηδεμόνων από 16 Πειραματικά Δημοτικά Σχολεία της Αττικής
Σύσκεψη των Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010 με θέμα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Πειραματικά Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία της Αττικής.
Τα συμπεράσματα αυτής της σύσκεψης θα ανακοινωθούν εδώ μόλις γίνουν γνωστά.
Τα συμπεράσματα αυτής της σύσκεψης θα ανακοινωθούν εδώ μόλις γίνουν γνωστά.
Τα έργα της ΔΕΗ, η αυθαιρεσία και η σχολική κοινότητα
Η εικόνα του σχολείου την ώρα που σχολούσαν οι μαθητές την Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010 υπήρξε τραγική.
Το πεζοδρόμιο ήταν ολοσχερώς κατεστραμένο και οι γονείς με τα παιδιά, στην πλειοψηφία τους έβγαιναν στο οδόστρωμα επί της οδού Θεσσαλονίκης για να απομακρυνθούν.
Η κυκλοφοριακή συμφόρηση και ο εκνευρισμός των οδηγών εξαιτίας της καθυστέρησης αύξανε τους κινδύνους.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων έκανε τον τροχονόμο.
Οι γονείς με τα παιδιά μετά από 20 λεπτά είχαν αποχωρήσει. Οι εργάτες και αυτοί ετοιμαζόντουσαν να σχολάσουν.
Και είναι σε αυτό το σημείο όπου εντοπίζεται το σημαντικότερο πρόβλημα, κατά πολύ σημαντικότερο από την αυθαιρεσία της Έντεχνος Α.Ε., την αδιαφορία της ΔΕΗ και την ανυπαρξία της Ελληνικής Αστυνομίας.
350 μαθητές με τους γονείς τους πέρασαν πάνω από χαλάσματα θέτοντας σε κίνδυνο την ακεραιότητά τους, βγήκαν στο οδόστρωμα σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής και με εξαίρεση 3-4 από αυτούς οι υπόλοιποι έφυγαν αδιαμαρτύρητα για να πάνε στα σπίτια τους.
Η πεποίθηση ότι, η συνύπαρξή μας δεν διέπεται από κανονισμούς και θεσπισμένους νόμους, αλλά αντίθετα ότι δηλαδή, ο καθένας μπορεί να κάνει οτιδήποτε τον εξυπηρετεί σε βάρος των υπολοίπων, έχει επικυρωθεί στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα από όσα αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι και πολίτες:
Η απαξίωση κάθε κανονισμού που διέπει μια κοινωνία και η διολίσθισή μας σε μία μη-κοινωνία όπου η αυθαιρεσία είναι ολοένα αυξανόμενη καταλήγοντας να θεωρείται φυσιολογική, αν όχι επιβεβλημένη.
Το πεζοδρόμιο ήταν ολοσχερώς κατεστραμένο και οι γονείς με τα παιδιά, στην πλειοψηφία τους έβγαιναν στο οδόστρωμα επί της οδού Θεσσαλονίκης για να απομακρυνθούν.
Η κυκλοφοριακή συμφόρηση και ο εκνευρισμός των οδηγών εξαιτίας της καθυστέρησης αύξανε τους κινδύνους.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων έκανε τον τροχονόμο.
Οι γονείς με τα παιδιά μετά από 20 λεπτά είχαν αποχωρήσει. Οι εργάτες και αυτοί ετοιμαζόντουσαν να σχολάσουν.
Και είναι σε αυτό το σημείο όπου εντοπίζεται το σημαντικότερο πρόβλημα, κατά πολύ σημαντικότερο από την αυθαιρεσία της Έντεχνος Α.Ε., την αδιαφορία της ΔΕΗ και την ανυπαρξία της Ελληνικής Αστυνομίας.
350 μαθητές με τους γονείς τους πέρασαν πάνω από χαλάσματα θέτοντας σε κίνδυνο την ακεραιότητά τους, βγήκαν στο οδόστρωμα σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής και με εξαίρεση 3-4 από αυτούς οι υπόλοιποι έφυγαν αδιαμαρτύρητα για να πάνε στα σπίτια τους.
Η πεποίθηση ότι, η συνύπαρξή μας δεν διέπεται από κανονισμούς και θεσπισμένους νόμους, αλλά αντίθετα ότι δηλαδή, ο καθένας μπορεί να κάνει οτιδήποτε τον εξυπηρετεί σε βάρος των υπολοίπων, έχει επικυρωθεί στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα από όσα αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι και πολίτες:
Η απαξίωση κάθε κανονισμού που διέπει μια κοινωνία και η διολίσθισή μας σε μία μη-κοινωνία όπου η αυθαιρεσία είναι ολοένα αυξανόμενη καταλήγοντας να θεωρείται φυσιολογική, αν όχι επιβεβλημένη.
Σε κίνδυνο τέθηκε η ασφάλεια γονέων και μαθητών από έργα για την ΔΕΗ
Σε κίνδυνο τέθηκε το μεσημέρι της Τρίτης 19 Ιανουαρίου, η ασφάλεια 350 μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και των συνοδών γονέων τους όταν χωρίς καμμία πρόταιρη ενημέρωση και χωρίς την λήψη οποιουδήποτε μέτρου ασφάλειας ή έστω στοιχειώδους σήμανσης, η εταιρεία Έντεχνος Α.Ε. για λογαριασμό της ΔΕΗ προχώρησε στην καταστροφή του πεζοδρομίου μπροστά αλλά και γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο που στεγάζει τα Δημοτικά Σχολεία 138ο & 76ο και τα Νηπιαγωγεία 50ο & 87ο.
Xαρακτηριστική υπήρξε η αδιαφορία τόσο της αστυνομίας όσο και των δημοτικών αρχών για το περιστατικό.
Εάν δεν υπήρξε η άμεση και έντονη αντίδραση των διευθυντών των σχολείων αλλά και γονέων η εταιρεία και οι αρχές δεν θα λάμβαναν κανένα μέτρο ασφάλειας όπως και συμβαίνει σε ολόκληρη την πέριξ των σχολείων περιοχή.
Οι Σύλλογοι Γονέων & Κηδεμόνων των Δημοτικών Σχολείων και οι γονείς και κηδεμόνες των νηπίων κατέθεσαν καταγγελίες προς την ΔΕΗ και την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη.
Σχετικό βίντεο:
Xαρακτηριστική υπήρξε η αδιαφορία τόσο της αστυνομίας όσο και των δημοτικών αρχών για το περιστατικό.
Εάν δεν υπήρξε η άμεση και έντονη αντίδραση των διευθυντών των σχολείων αλλά και γονέων η εταιρεία και οι αρχές δεν θα λάμβαναν κανένα μέτρο ασφάλειας όπως και συμβαίνει σε ολόκληρη την πέριξ των σχολείων περιοχή.
Οι Σύλλογοι Γονέων & Κηδεμόνων των Δημοτικών Σχολείων και οι γονείς και κηδεμόνες των νηπίων κατέθεσαν καταγγελίες προς την ΔΕΗ και την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη.
Σχετικό βίντεο:
14.2.10
Ο σκοπός αυτού του μπλογκ
Χώροι στο διαδίκτυο, αλλά και αλλού, όπου μπορεί ο καθένας να περιγράψει πόσο άσχημος και άδικος είναι ο κόσμος που ζούμε υπάρχουν πολλοί.
Η δημιουργία αυτού του μπλογκ δεν αποσκοπεί στην φιλολογική δήλωση αντιπαράθεσης ή σύμπλευσης θεωρητικών απόψεων αλλά στην προβολή της εμπειρίας που απορρέει από δράσεις και πρωτοβουλίες απλών ανθρώπων και Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων.
Κάθε προσπάθεια που αποσκοπεί στην βελτίωση των συνθηκών στα δημόσια σχολεία και στις γειτονιές -όσο μικρή ή μεγάλη, επιτυχημένη ή αποτυχημένη και αν είναι- αποτελεί σημαντική εμπειρία για όλους.
H καταγραφή δε και η αξιολόγηση τέτοιων προσπαθειών αποτελεί το μοναδικό εφόδιο για τους ανθρώπους που εργάζονται για μια κοινωνία η οποία πορεύεται προς όφελος του συνόλου.
Η δημιουργία αυτού του μπλογκ δεν αποσκοπεί στην φιλολογική δήλωση αντιπαράθεσης ή σύμπλευσης θεωρητικών απόψεων αλλά στην προβολή της εμπειρίας που απορρέει από δράσεις και πρωτοβουλίες απλών ανθρώπων και Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων.
Κάθε προσπάθεια που αποσκοπεί στην βελτίωση των συνθηκών στα δημόσια σχολεία και στις γειτονιές -όσο μικρή ή μεγάλη, επιτυχημένη ή αποτυχημένη και αν είναι- αποτελεί σημαντική εμπειρία για όλους.
H καταγραφή δε και η αξιολόγηση τέτοιων προσπαθειών αποτελεί το μοναδικό εφόδιο για τους ανθρώπους που εργάζονται για μια κοινωνία η οποία πορεύεται προς όφελος του συνόλου.
Ένα σημείωμα ως πρόλογος
Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας ως την μοναδική εκδοχή. Δεν είναι όμως.
Το κάθε τι γύρω μας διαμορφώνεται και από την δική μας στάση.
Αυτήν την στιγμή, είτε μας απασχολεί είτε όχι, συμμετέχουμε στην διαμόρφωση του κόσμου όπου ζουν, αλλά και θα ζήσουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Συχνά έχουμε την πεποίθηση ότι κερδίζοντας περισσότερα χρήματα συνεισφέρουμε με τον καλύτερο τρόπο σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Τα σχολεία, όμως, και το εκπαιδευτικό σύστημα γίνονται όλο και πιο ανεπαρκή, η πόλη που ζούμε γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική και επικίνδυνη.
Υπάρχουν δε πράγματα που δεν μπορούμε να προσφέρουμε ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου.
Για παράδειγμα, ο χρόνος που θα αφιερώσουμε στα παιδιά μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από αυτά που θα τους προσφέρουμε κερδίζοντας περισσότερα χρήματα.
Κυριαρχεί η πεποίθηση ότι η αξιοπρεπής διαβίωση δεν αποτελεί ένα επίτευγμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας αλλά είναι ένας προσωπικός στόχος που επιτυγχάνεται συχνά σε βάρος άλλων ανθρώπων.
Αυτό δηλώνει η διαφθορά, ο χρηματισμός, η αδιαφορία των δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων προς τις υποχρεώσεις τους.
Αυτές οι συμπεριφορές διδάσκουν την κοινωνία και διαβρώνουν ακόμα και τις στοιχειώδεις αρχές κοινωνικής συνύπαρξης.
Ωστόσο, αν επιτρέψουμε η κοινωνία μας να μεταμορφωθεί σε ζούγκλα, το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας δεν θα είναι παρά μία πλάνη.
Η ευθύνη για το κάθε τι που συμβαίνει καθώς και για αυτά που πρόκειται να συμβούν βαραίνει και τον καθένα από εμάς.
Σε μία κοινωνία, το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον είναι αναγκαστικά συλλογικό και μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τον τρόπο να εργάζονται για αυτό από κοινού.
Το κάθε τι γύρω μας διαμορφώνεται και από την δική μας στάση.
Αυτήν την στιγμή, είτε μας απασχολεί είτε όχι, συμμετέχουμε στην διαμόρφωση του κόσμου όπου ζουν, αλλά και θα ζήσουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Συχνά έχουμε την πεποίθηση ότι κερδίζοντας περισσότερα χρήματα συνεισφέρουμε με τον καλύτερο τρόπο σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Τα σχολεία, όμως, και το εκπαιδευτικό σύστημα γίνονται όλο και πιο ανεπαρκή, η πόλη που ζούμε γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική και επικίνδυνη.
Υπάρχουν δε πράγματα που δεν μπορούμε να προσφέρουμε ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου.
Για παράδειγμα, ο χρόνος που θα αφιερώσουμε στα παιδιά μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από αυτά που θα τους προσφέρουμε κερδίζοντας περισσότερα χρήματα.
Κυριαρχεί η πεποίθηση ότι η αξιοπρεπής διαβίωση δεν αποτελεί ένα επίτευγμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας αλλά είναι ένας προσωπικός στόχος που επιτυγχάνεται συχνά σε βάρος άλλων ανθρώπων.
Αυτό δηλώνει η διαφθορά, ο χρηματισμός, η αδιαφορία των δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων προς τις υποχρεώσεις τους.
Αυτές οι συμπεριφορές διδάσκουν την κοινωνία και διαβρώνουν ακόμα και τις στοιχειώδεις αρχές κοινωνικής συνύπαρξης.
Ωστόσο, αν επιτρέψουμε η κοινωνία μας να μεταμορφωθεί σε ζούγκλα, το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας δεν θα είναι παρά μία πλάνη.
Η ευθύνη για το κάθε τι που συμβαίνει καθώς και για αυτά που πρόκειται να συμβούν βαραίνει και τον καθένα από εμάς.
Σε μία κοινωνία, το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον είναι αναγκαστικά συλλογικό και μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τον τρόπο να εργάζονται για αυτό από κοινού.
Subscribe to:
Posts (Atom)
